De gordijnen gingen open

De gordijnen gingen open

20 september liet ik, nadat ik het effect bij een vriendin van mij gezien had, een medische piercing zetten, dit is een piercing door je nervus vagus, voor wie er niet zo mee bekend is; dit is je hoofdzenuw zegmaar, de belangrijkste zenuw van je zenuwstelsel, die alles aanvoert.

De gordijnen gingen letterlijk voor mij open, het was alsof ik een nieuwe wereld zag. En het was niet alleen verbeelding je kon het zelfs zien aan mijn ogen, ze stonden meer open, twinkelde meer en niet alleen mijn blik was helderder maar ook mijn irisen, weer meer blauw zoals vroeger dan het grauwe wat ze geworden waren.

Plaatsing

Er werd nauwkeurig gekeken wat de juiste plek was en waar ik het meeste baat bij zou hebben. Dit deden ze heel kort gezegd eerst met een speciale meter die kan zien waar je zenuw loopt en daarna werd er met naaldjes getest wat het beste resultaat gaf.

Stilte en ontlading

Voor mij was het al snel duidelijk, links had ik net iets minder hoofdpijn en scoorde ik wat hoger op de krachtmeting. Maar rechts was voor het eerst sinds zeker jaren de wereld stil. Ik zei altijd dat mijn hoofd voelde als dat snelweg knooppunt bij Rotterdam of Den Haag waar al die snelwegen over elkaar gingen, en op het moment dat die naaldjes erin gingen was het ineens stil. En gelukkig bleef dit bij het piercen ook.

Ik ben niet magisch beter, dat ga ik je niet vertellen, maar alles voelt wel lichter, de wereld minder zwaar. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de afgelopen weken enorm heb gehuild, echt brullend huilen, van de ontlading die eruit kwam. Ik ervaarde dit niet als slecht maar als verlossing. Ook heb ik enorm veel geslapen, iets wat ik normaal nooit deed eigenlijk. Eerst overdag heel veel en langzaam maar zeker meer snachts. Heel veel bijgeslapen, ik denk dat dat ook een soort ontlading was. Van alle drukte die eindelijk los kwam. Mijn boosheid zakt sneller weg wat ook enorm fijn is en ik voel mij gewoon een stuk veiliger, en dat is iets waar ik heel lang mee geworsteld heb.

Er gebeurde dingen die ik alleen maar wonderlijk kan noemen. Zoals normaal als ik stond dan viel heel mijn functioneren weg, ik was niet instaat om te praten of ook maar te denken maar hiermee lukte het, niet super lang, maar alles is meegenomen. Ook liep ik ineens recht inplaats alsof ik recht uit uit de kroeg kwam gezwalkt. PEM’s lijken minder hevig en sneller voorbij, ik kan wat langer zitten en lijk ook in een better tempo te bekomen van mijn leescrash die al weken aanhoudt ( en die altijd het zwaarst lijken te zijn) en ik word uitgeruster wakker.

Op lange termijn

Nou duurt het nog maanden voor je het volledige effect zou krijgen, zeker bij iemand die zoals ik al bijna 11 jaar ziek is. Maar de verlichting die ik nu al heb is me zoveel waard. Misschien dat ik hem ooit ook nogeens links laat zitten maar voor nu ben ik druk genoeg bezig met deze. Het schoonmaken is nogal een klusje en zeker omdat ik nogsteeds niet naar de badkamer kan heeft het wat creativiteit nodig (zoals grote bakken water en een monddouche 😂) maar dat vergt wel langere tijd rechtop zitten, wat ookal gaat het steeds beter toch een dingetje blijft.

En aangezien hij in mijn slaapkant zit was dat nog een heel gedoe met mijn nek die het er niet mee eens was, je mag er namelijk niet op liggen. Maar gelukkig gaat dit allemaal ook langzaam steeds beter. Het kost even wat maar zoals ik het zie is het op de lange termijn alleen maar positief. En ik ben benieuwd wat het mij nog gaat brengen, maar als je zo ziek bent is elk beetje verlichting iets wat je met alles wat je kan vastgrijpt en ontzettend dankbaar voor bent, en dat ben ik zeker.

Angst

Ik vond het van te voren dood en doodeng, echt waar, ik ben een schijtluis eerste klas en zeker na jaren met zo’n ontregeld zenuwstelsel (het zenuwstelsel heeft zowel effect op het fysieke als het mentale – zoals je vecht, vlucht, bevries mechanisme wat bij mij altijd aanstaat(/aanstond?)) te lopen voelde niets meer veilig, maar zodra dat ding erin zat was de angst zo goed als weg en vlak daarna deed ik zelfs dingen die ik al tijden niet meer had gedurfd. En dat is al zo’n ontlading. Ook trekken periodes van paniek veel sneller weg. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze stap heb durven zetten.

Veel liefs,
Mich ❤️

Deel dit met je vrienden:
Share on facebook
Facebook
Share on pinterest
Pinterest
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
Linkedin

Michaela

Leuk dat je dit leest! :)

Gerelateerd

Een stapje terug.

Een stapje terug.

Update van de piercing

Update van de piercing

Van lezen naar beven

Van lezen naar beven

Een dag beneden

Een dag beneden

2 Comments

  1. lieve michelle,

    ik heb net de netflix film gekeken. via je moeder lees ik regelmatig je verhalen. vroeger zat ik met haar op de lijst kinderen met autisme. het zegt me nu veel meer wat je door moet maken en ongelofelijk dat het nog steeds zo weinig wordt bekeken door artsen op een goede manier. fijn dat die medische piercing effect heeft. kan me voorstellen dat elke kleine positieve verandering geweldig is. ik blijf je volgen.

    jorika

    • Hallo Jorika,

      Ik herinner u nog vaag! Heel erg bedankt voor het kijken, mijn verhaal volgen en natuurlijk voor de lieve woorden! En is inderdaad zo!

      Liefs, Michaela

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *