Gisteren was ik voor het eerst sinds het begin van januari beneden aangezien de slaapkamer opliep tot 34 graden, waar ik al moeite heb met alles boven de 20. We besloten dat mij naar beneden halen een betere optie was dan mij in bed laten liggen. En hoewel ik zielsblij ben dat we die keuze gemaakt hebben want beneden, waar het toch zeker 10 graden koeler was, ging ik nog kapot van de warmte, liep het toch niet helemaal goed.
Het heeft mijn lichaam compleet gesloopt, op een andere manier. Eerlijk gezegd was gisteren niet de eerste keer maar de avond ervoor, het was toen namelijk al 30 graden rond het avondeten en ik kon het niet meer aan en wou het niet warmer maken door de dampen van het eten. Hoewel het redelijk oke leek te gaan was ik vervolgens niet meer in staat om te lopen of mijn dag af te sluiten omdat ik zo compleet uitgeput was.
En vervolgens kwam dus gisteren. Ik ging in de ochtend voor het ontbijt al naar beneden, gezien de zon de dag begint op ons slaapkamerraam liep de hitte al aardig op. Ik moest nu dus een hele dag beneden doorbrengen. En ik wist echt wel dat er veel meer prikkels zouden zijn, echt waar, maar ik had het compleet onderschat. (En ergens ook niet want daarom kwam ik niet beneden). Maar na een korte tijd wou ik al huilen. Want Joury was er, en de speelse kat, op een houten vloer waar we boven tapijt hebben (zo blij met die keuze), de straat en de buren hoor ik boven ook al genoeg maar beneden leek dit nog erger, en galmde het ook meer door de grote grotendeels lege ruimte denk ik, en dan nog niet te spreken over de deurbel, of dat de keuken naast de woonkamer zit, en ookal zit er een deur en een aantal meter tussen, hoorde ik alles wat Joury erin deed, elke straal water tot elk klein dingetje wat er gepakt werd tot ga zo maar door.
Dat allemaal terwijl ik lag op een bank die toch echt wel een stuk oncomfortabeler is dan mijn bed, wat voor extra pijn zorgt, en extra sensatie prikkels. Kortom waren het gewoon veel te veel prikkels, tel de warmte er bij op en ik voelde me totaal uitgeslagen, ik wou huilen en het allerliefste gewoon slapen, maar dat ging natuurlijk niet. Om een uur of 2 was ik al dood en dood moe, compleet maar dan ook compleet uitgeput, en ik moest uiteindelijk nog tot 12 uur door voordat de slaapkamer eindelijk een beetje draagbaar was.
Wat was het leuk en fijn weer beneden te zijn maar tegelijkertijd voelde het alsof ik op bezoek was in mijn eigen woonkamer. Wat een raar gevoel was dat, ik heb het eerder gehad in mijn ouderlijk huis na maanden op bed gelegen te hebben, maar daar viel nog wat voor te zeggen, dat had ik niet zelf ingericht, dit wel. Uiteindelijk heeft het mij helemaal uitgeteld, moeier dan ik in maanden geweest ben, maar mis ik beneden zijn weer meer dan ooit. Het liefst stap ik zo weer gewoon uit bed en loop ik naar beneden. Maar ik weet dat ik daar met mijn leven voor moet betalen.
Dus vandaag blijf ik weer in bed, maar met meer moeite dan het mij ooit gekost heeft. Ik mis mijn eigen huis.
Zo zie je maar weer hoeveel er bij een hittegolf komt kijken, en dan heb ik nog nieteens verteld over alle voorbereidingen die nodig waren, maar alleen hetgene waar ik mij nooit op heb voor kunnen bereiden.
Liefs, Mich ♥️
Michaela
Leuk dat je dit leest! :)
1 Comment