Morgen zijn wij alweer een jaar getrouwd. Wat gaat de tijd snel zeg! We wouden dit eigenlijk groots (met zijn 2en) vieren maar toen kreeg ik een borstbeen ontsteking dus dat veranderd de plannen een beetje maar natuurlijk maken we er nog wel een prachtige dag van! En hierbij deel ik het verhaal van onze geheime trouwdag!

19 Mei 2019 vroeg Joury mij heel romantisch ten huwelijk in het openluchtmuseum in Arnhem. Ik wou hier vroeger altijd graag trouwen en dat wist hij dus werd dit de plek. Ik had hem altijd op zijn hart gedrukt dat ik echt foto’s wou wanneer dit moment kwam dus vond hij zijn kans in een fotostudiotje daar waar je in jaren 50 stijl foto’s kon laten nemen. Tot mijn grote verbazing stemde hij in en zei hij zelfs dat we de trouwfoto moesten doen. En zo werd ik dus ten huwelijk gevraagd in trouwkleding!

Al snel kwamen de trouwplannen, ik vond de perfecte jurk, we vonden de perfecte ringen en alles liep goed. Toch gaf het mij ongelooflijk veel stress om dit allemaal in mijn eentje te plannen en regelen want Joury was geen geweldige hulp hierin. Opgegeven moment zeiden we tegen elkaar of we niet gewoon van te voren in het gemeentehuis zouden trouwen met zijn tweetjes en daarna een mooie bruiloft te houden, zonder alle stress van familie, gasten, bijgeloof etc. maar we vonden een saai gemeentehuis nou niet echt ons ding. Toen we wat later terugkwamen van vakantie in Duitsland kwamen we ineens op het idee gewoon te elopen, stiekem te trouwen in het buitenland en dan alsnog de bruiloft later in Nederland te doen. Al heel snel kwamen we erover uit dat we dat in Schotland wouden doen! Hoe mogelijk was dit? Kunnen we dit wel doen? Is het dan wel geldig? Allemaal dingen die door ons hoofd gingen.

We gingen uitzoeken hoe mogelijk dit was, of het wel geldig was en dat was het gelukkig. En of we dit wel konden doen, zonder onze geliefden erbij, was een lastigere kwestie maar we besloten dat het onze dag was, de dag van onze liefde en niet die van anderen ook al keken hun er misschien ook heel erg naar uit. Het plan was om dan op 3 mei, de dag dat we besloten de ceremoniële bruiloft en feest te houden, het op een hele leuke manier met gebruik van een film aan onze familie bekend te maken. Helaas door Corona viel dit een beetje in het water en besloten het toch maar te vertellen aan onze geliefden omdat we het niet nog maanden voor ons wouden houden. Toen hoopte we nog de bruiloft eind dit jaar of in de lente van 2021 te kunnen doen. Little did we know..

Maar goed de bruiloft. Het was een hoop geregel maar een stuk gemakkelijker dan wat eerst de bruiloft zou zijn, rekening willen houdend met iedereen. Ik vond een fantastische lieve vrouw die ons zou trouwen, met een prachtige locatie in de Hooglanden. We boekten een aantal AirBNB’s om een mooie reis te maken die toch betaalbaar was! Wat hadden we lieve hosts, en mooie kamers!

23 December 2019 was het dus de dag, we werden vroeg wakker in Inverness om ons klaar te maken naar de prachtige locatie te gaan. Joury trok zijn pak al aan, ik deed mijn make up en haar alleen want de rest mocht hij nog niet zien natuurlijk. Eerst moesten we nog naar Forres om daar het papiertje te halen waarmee we officieel konden trouwen. Hier ging het een beetje mis, we reden heel de weg (een hele lange, mooie, landweg langs Culodden) achter een hele langzame vrachtwagen waar we maar niet langs konden. Daardoor kwamen we op de tijd dat we in Randolph’s Leap, onze trouwlocatie, moesten zijn pas in Forres aan. Daarna moesten we nog een half uur naar Randolph’s Leap rijden, nja wat een half uur had moeten zijn als de navigatie niet ineens helemaal mis ging. Zeker een uur te laat kwamen we dus eindelijk aan op de locatie van onze dromen. We keken onze ogen uit.

Eenmaal aangekomen besproken we wat dingen, werd Joury bekabeld met een microfoon voor de film, en ging hij alvast naar het ‘altaar’. Maar ik moest mij dus nog omkleden, dat deed ik in het volkswagen busje van degene die ons zou trouwen aan de kant van de weg, dus heel handig, charmant of warm (hartje winter in Schotland is niet warm) was het niet. Maar ook dat was perfect. De fotograaf, die de dochter was van degene die ons trouwde, hielp mij met mijn jurk dicht knopen en mijn sluier.

Er werden nog wat foto’s gemaakt en daar ging mijn weg naar het altaar. Tot we bij het hekje van het bos kwamen waar mijn best wel grote jurk niet doorheen paste! Ik heb toen een half uur om moeten lopen door het bos, door smalle paadjes en over heel veel takken!

Gelukkig met de hulp van mijn bruidsjongen (de zoon van degene die ons trouwde, we hadden immers 2 getuigen nodig). Arme Joury stond al die tijd in de vrieskou op mij te wachen, je zou het een payback kunnen noemen voor al die keren dat hij te laat kwam. Eindelijk was ik er bijna, ik ging de bocht om en zag een prachtig stuk natuur met prachtige besneeuwde bomen en daartussen mijn aller aller allerliefste aanstaande man naar mij te staren. Alles waar ik van droomde.

De ceremonie was echt prachtig, alles wat we wouden. We proosten met Jip & Janneke champagne en daarna maakte we foto’s tot het donker werd (wat eerlijk gezegd al vrij snel was).

Toen opzoek naar een restaurant om ons huwelijksmaal te nuttigen, we wouden echt iets luxe, iets speciaals, iets waar we normaal niet zo zouden eten. Ondertussen bleek dat onze fotograaf niet meer weg kwam omdat haar accu ermee gestopt was! Gelukkig had ik heel slim startkabels meegenomen dus kon Joury de fotograaf weer op weg helpen. Ook wij vonden een mooi plekje om te eten, ik zal eerlijk zijn en toegeven dat we er echt helemaal niets aan vonden, wel speciale dingen als duif (inclusief kogel) gegeten maar het was veel te culinair voor onze smaak. Maar de manier hoe we behandeld werden, hoe lief de mensen waren, champagne en toetjes met vuurwerk van het huis, ze zette zelfs een liedje voor ons op iedereen feliciteerde ons. En aan het einde wouden ze nog een foto bij hun kerstboom, wat mocht als ze er voor ons natuurlijk ook 1 nam!

Na het uit eten gaan wou ik echt super graag warme chocolademelk en wat bier voor Joury (die moest rijden) om in het huisje op te drinken. Zo stonden we al gauw in onze trouwkleding in de Aldi. Met een hoop gekke blikken natuurlijk. Eenmaal in het huisje aangekomen hadden onze lieve hostst een trouw cadeautje voor ons achter gelaten, waaronder Mr. & Mrs. mokken die natuurlijk perfect uitkwamen toen!

Al met al was het een prachtige dag, en zou ik het nooit anders hebben willen doen. Zeker met alles wat we nu weten zijn we meer dan dankbaar dat we dit gedaan hebben, en nu alweer morgen een jaar getrouwd mogen zijn. En nog steeds ontzettend dankbaar voor elkaar.

Veel liefs,

Mich