Afgelopen week, daarvoor al, en nogsteeds wel eigelijk had/heb ik de griep. Nee geen Corona, hiervoor ben ik getest. Maar hoe is dat nou, chronisch ziek en de griep?
Als je chronisch ziek bent ben je dus altijd ‘ziek’ maar bovenop dat alles kan je ook nog normale ziektes krijgen zoals bijvoorbeeld de griep. Maar voor ons is de griep weer een beetje anders dan voor een gezond persoon. Omdat bij de meeste chronisch zieken hun immuumstysteem of niet, of teveel, of gewoon niet correct werkt heeft dat een heel andere uitkomst. Veel mensen zeggen dan dat we vitamientjes moeten eten zodat ons immuumsysteem beter zou gaan werken, voor ons werkt dat dus niet, dit is iets buiten onze macht. Als dat zou helpen zou ik elke dag 3 fruitschalen leeg eten bij wijze van spreken maar helaas.
Als je een immuumsysteem hebt wat niet goed werkt dan heb je niet genoeg strijdertjes (laten we ze zo maar even noemen) in je lichaam om tegen de ziekte te vechten, hierdoor kan iets kleins als een griep of ook al een verkoudheid levensgevaarlijk zijn. Dan heb je ook nog mensen waarbij hun immuumsysteem teveel werkt, een auto-immuumziekte, deze heeft inprinciepe genoeg strijdertjes maar die valt alle cellen, ook de goede, in je lichaam aan. Hierdoor ben je heel zwak omdat je immuumsysteem continue aan het vechten is, wat je lichaam gewoon niet aan kan. En als het echt erg is krijg je medicijnen om je immuumsysteem te onderdrukken zodat het niet alles in je lichaam kapot maakt, maar daardoor heb je ook weer een heel slecht immuumsysteem waardoor je dus ook bij de situatie hiervoor terecht komt. En dan heb je nog een 3e optie. Een immuumsysteem die niet goed wordt aangevoerd, heel veel weet ik hier niet van, laatst is dit mij pas verteld dat ik dit mogelijk heb maar alle onderzoeken zijn hiervoor aan de gang. Dit houdt in dat je wel strijdertjes hebt, maar dat ze op sommige momenten zo hard werken dat ze al je cellen en weefsels aanvallen, en op sommige momenten het gewoon helemaal stil ligt en je strijdertjes inprinciepe aan het slapen zijn. Dit schijnt hyper/hypo immuniteit te zijn. *
Hierdoor werd ik dus ongelooflijk ziek van de griep, ik kon dagen niets, nogsteeds eigenlijk alleen op bed liggen (gelukkig al wel gewend van als ik in een slechte periode zit). De eerste dagen waren het ergst, het begon eigenlijk met wat genies en ik dacht dat ik een koudje had gevat, maar toen sloeg het ineens toe. Ik kreeg ineens niets meer door mijn keel omdat mijn keel zo rouw was en mijn klieren echt gigantisch waren opgezet, eten en ook drinken werd het niet meer, binnen no time had ik ineens koorts van bijna 40 graden en een helse pijn, en als ik zeg helse pijn is het dat ook echt, aangezien ik door de ME en Fibromyalgie al 24/7 in pijn leef ben ik heel wat gewend, dit is was geen normale pijn. Het was echt alsof mijn lichaam er mee op hield. Natuurlijk gelijk ook een corona test aangevraagd, dit kon niet gewoon de griep zijn dacht ik. (Ik heb het geluk gehad al die jaren griep te kunnen ontwijken door toen al mondkapjes te dragen en mij af te zonderen als de griep erg heerste, ook wordt mijn ziekte steeds erger dus ik denk daarbij ook mijn immuumsysteem)
De test kon pas op donderdag (dinsdag besloten hem aan te vragen) en daar hadden we eigenlijk al geluk mee. Maar tot die tijd moest Joury ook oppassen voor mij, natuurlijk was de kans gigantisch dat als ik het had hij op zn minst drager moest zijn, want ik ben ofwel door hem of ergens waar hij bij was aangestoken wou ik het risico absoluut niet nemen. Corona is ook gewoon gevaarlijk voor gezonde mensen, de griep niet zo. Maar wat was ik in de nachten bang. Ik kon geen licht verdragen dus buiten afentoe met mijn filter op mn telefoon kijken kon ik vrijwel niets, ik sliep alleen, maar van alle pijn en koorts deed ik geen oog dicht. Ik was zo bang dat ik Joury, waarvan ik vond dat hij apart moest slapen, vroeg of hij snachts kon checken of ik nog wel ademhaalde als hij wakker werd aangezien het echt voelde alsof ik daar elk moment mee kon stoppen.
Gelukkig kon ik na de eerste erge nacht wel weer wat drinken en vloeibaar eten, zoals pap en appelmoes waar we gelukkig nog wat van in huis hadden en mijn schoonmoeder bood gelukkig aan om wat boodschapjes te doen aangezien Joury natuurlijk ook niet naar buiten mocht tot ik negatief zou testen. De dag erna kwam de test al snel in zicht gelukkig, omdat ik moest aangeven dat mijn neus extreem gevoelig is en hij al begint te bloeden als je er al te lang naar kijkt, deed ze dit gelukkig op een voorzichtigere manier. Aan een test vol bloed heb je niet zo veel denk ik. Dus getest, snel weer het bedje in want al dat licht en het rechtop zitten had me alweer helemaal gesloopt.
De uitslag kwam, negatief gelukkig. Ik sprong Joury gelijk in de armen, of eerder ik probeerde hem te wenken met mijn zielige stemmetje dat we eindelijk weer konden knuffelen, ookal had ie dat stiekem al eerder gedaan als hij het niet meer hield door een vest of iets anders over mijn hoofd te gooien zodat hij mij kon knuffelen :’)
Het was een ontzettend zware week, gelukkig ging het nog snel omdat mijn immuumsysteem weer wakker werd, maar het blijft doodeng dat iets wat vroeger gewoon maar een griepje was nu zo levensgevaarlijk kan zijn. En hoe mijn lichaam zou reageren als ik wel corona had, aangezien dat toch nog wel een stapje verder is dan de griep. Ik ben nu nogsteeds ontzettend zwak, en nogsteeds keihard aan het vechten, gelukkig is de koorts al gezakt en gaat het wat beter, ben nog flink aan het niezen, snotteren, hoesten en noem het maar op maar ik lijk er weer bovenop te komen.
Normaal ben ik heel streng met alle ‘regels’ (het was al een beetje mijn realiteit tijdens de griepseizoenen dus ik zie het niet echt als regels persoonlijk maar gewoon als goed nadenken). Nou was er een belangrijke gebeurtenis in privékring waar voldoende afstand leek te zijn, dit bleek toch niet het geval want dat heb ik wel geweten, pas dus alsjeblieft op, en ook als je denkt dat er voldoende afstand is, draag je mondkapje (of mond-neuskapje zoals het tegenwoordig kennelijk moet heten :’) ) om te stoppen met het verder te verspreiden. En alsjeblieft, stel je feestjes uit tot het weer beter gaat. Ik weet als geen ander hoe kut het is, ik bedoel, ik stel een hele bruiloft uit. En ja dat is mijn eigen keuze maar bedenk je in hoe makkelijk en hoe snel het mis kan gaan, je zit dicht op elkaar (degene die ik zie), je hebt allemaal een drankje en al snel is het een knuffel. Al nodig je minder mensen uit het risico is nogsteeds evengroot, ook zonder symptomen kan het doorgegeven worden. Alleen samen kunnen we dit! Pas alsjeblieft op want het zou veel erger af kunnen lopen met een geliefde van je, of jijzelf (ook gezonde mensen) dan dat het nu met mij deed, ik ben er nog goed vanaf gekomen.
Heel veel liefs,
Mich.
*Ik heb dit stuk vanuit mijn beleving schreven en met de kennis die ik heb. Ik heb geen volle medische kennis maar ik heb geprobeerd het jullie zo duidelijk mogelijk uit te leggen.
Michaela
Leuk dat je dit leest! :)
Bij mij werkt het andersom. Ik wordt niet Echt ziek. Aan de ene kant fijn, maar aan de andere kant weer niet. Ik loop.nu al bijna een jaar rond met gesnotter, keelpijn, hoofdpijn. Soms iets meer, soms iets minder. Maar het gaat niet over.
Ja dat heb ik ook, een soort chronische verkoudheid noemde de huisarts het, al jaren helaas. Maakt het niet minder vervelend. Hoop dat het ooit nogeens overgaat!