Wat zou ik doen als ik een dag niet ziek was? Die vraag krijg ik weleens. Eigenlijk heb ik altijd wel gelijk het antwoord klaar. Ironisch genoeg schrijf ik dit nu terwijl ik geveild ben met wat ik eerst dacht dat de welberuchte mannengriep moest zijn, maar toen ik dit bericht niet afkreeg omdat mijn koorts zo hoog was bedacht ik mij dat het misschien toch wat anders was. Hierdoor ben ik ook een dagje later. Ik probeer me dan ook zoveel mogelijk af te leiden hiervan ookal weegt dit zwaar op mijn lichaam, maar ik zal mijn best doen dit verhaal zo goed mogelijk te vertellen!
Het verleden van mijn perfecte dag
Maar mijn perfecte dag dus: Mijn perfecte dag is iets wat ik vroeger veel deed, als ik eens een middagje of een dagje vrij had dan was ik er zo vandoor met de trein, ik had een treinabonnement en een museumjaarkaart dus het koste bijna niets. Zak broodjes van 1 euro en een flesje water mee van thuis. Voor geen geld was ik de hele dag zoet. Ik stapte in de trein en ik ging waar deze mij bracht, vaak alleen en anders met mijn beste vriendinnetje. Genieten van het uitzicht in de trein en van museum naar museum hoppen, oude steden ontdekken, want wat vind ik die mooi.
Wat mij nog het meest bij staat is een paar jaar geleden, toen ben ik met mijn beste vriendinnetje de hele voorjaarsvakantie Nederland doorgereisd, Hoorn, Middelburg, Vlissingen, Leiden en de laatste dag in mijn eentje naar Delft. Wat heb ik toen genoten, wat zou ik dat graag nogeens doen. Hier komt ook mijn liefde voor Vlissingen vandaan, elke keer als het even niet zo goed met mij ging of ik gewoon mijn hoofd even wou leegmaken pakte ik de trein naar Vlissingen, een uurtje vanaf waar ik woonde, en wat genoot ik daar. Het enigste wat ik dan deed was gewoon daar zitten en voor mij uit staren, soms haalde ik daar bij een tentje aan t water wat warme chocolademelk en een tosti en las ik een boek. Het liefst ging ik op winderige, bewolkte dagen. De zee zo lekker wild terwijl er aan het land niemand te bekennen was, puur genieten. Later kwam ik erachter dat mijn oma hier geboren en getogen was, misschien dat ik mij daarom er ook wel zo toe voel aangetrokken.
Soms stapte ik ook weleens gewoon in de trein en bleef de hele dag rondjes reizen, of ik keek wel waar ik uit kwam, koos een mooie stad om even een frisse neus te halen en ik ging weer terug. Bijna altijd weer optijd thuis voor het avond eten! Op een paar keer na, en dan genoot ik heerlijk bij Smullers op het station van een frietje en soms een frikandel.
Internationaal
Opgegeven moment ging ik zelfs met de bus zomaar naar Londen en Parijs. Nog verder de wereld ontdekken, ik had altijd al van reizen gehouden maar mijn ouders waren daar niet meer zo van toen ik en mijn broer er waren, ookal genoot ik altijd heerlijk op de camping en de dagtripjes die we altijd maakte, nu was het mijn tijd om de wereld te ontdekken. Niet heel veel later werd het zelfs zomaar op het vliegtuig stappen, mensen die ik kende zouden gaan roadtrippen in de balkan, ik wou mee maar de hele reis was voor mij te duur, toen kwam ineens het idee om midden in de reis naar Kroatië te vliegen en dan werd ik daar opgehaald om de roadtrip verder te verzetten. Ik had de tijd van mijn leven en ik had mij nog nooit zo vrij gevoeld. Later pakte ik nog het vliegtuig naar Gdansk in Polen en het was prachtig.
Het kan niet meer
Helaas is dat de laatste reis die ik zelfstandig heb kunnen uitvoeren, het was toen ook nog mijn plan om in het buitenland te gaan studeren maar dat is er nooit meer van gekomen, zulke reisjes maken zitten er ook niet meer in en al helemaal niet meer in mijn eentje. Roadtrippen met Joury gaat nog wel, omdat hij precies weet hoe hij met mijn aanvallen om moet gaan. Maar verder zit het reizen en die vrijheid er eigenlijk op.
Dit zijn de dagen die mij nu nog bezig houden, als ik alleen op bed lig denk ik hier graag aan terug, of bedenk ik reizen in mijn hoofd om nog eens te maken. Ik hoop dit ooit nogeens weer te mogen doen, de trein in stappen en naar mijn favoriete musea gaan, naar de steden waar ik zo van hou, Utrecht waar ik een stukje van mijn hart verloren ben. De trein in en gaan, alles achter mij laten en genieten. Ooit hoop ik die vrijheid weer te hebben, ik heb dan ook veel van mijn “oude leven” los kunnen laten, abonnementen opgezegd, ook de trein die mij zoveel vrijheid gaf, maar iets wat ik niet kan loslaten, niet over mijn hart verkwijgen om op te zeggen, is mijn museumjaarkaart. Die kaart houd ik vast, die kaart was ooit mijn leven en ik ben er nog niet klaar voor dat die dat niet meer gaat zijn, ooit hoop ik hem weer te kunnen gebruiken, en anders hoop ik m ooit wel los te kunnen laten, maar voor nu houd ik m vast, ookal kan ik er nu niets mee.
Mijn droom:
In mijn dromen sta ik nog op rond een uur of 8, goed uitgerust wel, ik besmeer mijn zak broodjes met boter, vul mijn flesje met water en op naar de trein van kwart over 9 als ik het red, anders kwart voor 10. Ik pak de trein richting het noorden. Ik denk dat ik vandaag terug ga naar Hoorn, daar even geniet van de zee daar, de prachtige stad en de heerlijke musea. Er is weer een leuke tentoonstelling in het museum van de 20e eeuw en daar breng ik dan ook een groot deel van mijn tijd door, ik kijk tussendoor in de schattige winkeltjes die deze stad heeft, een winkeltje waar ik de naam niet meer van weet vol edelstenen en mooie spullen. Zoals altijd wil ik zo graag heel het hele winkeltje leegkopen. Ook kom ik de leukste boekwinkeltjes tegen, met nijntje in het west fries! Heerlijk genieten.
Het is een hele lange dag want ik heb nog tijd om naar Leiden te gaan, ookal zou ik de hele dag in Hoorn kunnen blijven. In de trein ontmoet ik de 2 vriendinnen waarmee ik altijd musea bezoek en we hebben de tijd van ons leven in het rijksmuseum van oudheden, en de andere musea die daar zijn maar dit is mijn favoriet. We genieten van de stad, van het uitzicht, we eten wat (bij Smullers natuurlijk) en we gaan weer terug richting huis, van mijn ene vriendin scheiden de wegen al gelijk en de ander als we bijna thuis zijn, ik besluit dat het nog lichtgenoeg is om heel even naar Vlissingen te gaan, hier geniet ik weer van de zee, de rust en de zonsondergang. Het was een perfecte dag.
Veel liefs,
Mich
Michaela
Leuk dat je dit leest! :)
No Comment